اثرات مکمل یاری با اسیدهای چرب امگا-۳ توأم با ویتامین e و "روی" توأم با ویتامین c بر لیپیدها و لیپوپروتئین های سرم در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع ۲

سابقه و هدف: دیابت نوع 2 با بسیاری از عوامل خطر قلبی عروقی ارتباط دارد. بیماران دیابتی مبتلا به عوارض ممکن است در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از هیپرگلیسمی پاسخ آنتی اکسیدان سلولی معیوبی نشان دهند. در این مطالعه، اثرات مکمل یاری با اسیدهای چرب غیر اشباع امگا-3 همراه با ویتامین های e و c همراه با روی بر شاخص های لیپیدی و لیپوپروتئین ها در دو گروه زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع 2 و مقایسه با گروه کنترل بررسی شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده دوسوکور 75 زن یائسه دیابتی از بین مراجعان به انجمن دیابت ایران در مطالعه شرکت کردند. بیماران به مدت 12 هفته به طور تصادفی در یکی از سه گروه درمانی قرار گرفتند؛ گروه یک: مکمل یاری با 8/1 گرم اسیدهای چرب بلند زنجیر امگا-3 همراه mg400 ویتامین e گروه دو: mg5 روی همراه با mg300 ویتامین c و گروه سه یا شاهد. برای مقایسه سه گروه در ابتدا و پایان مطالعه و میزان تغییرات در سه گروه از آنالیز واریانس و به منظور تعدیل متغیرهای دیگر از آنالیز واریانس اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها : میزان پیروی بیماران از مکمل یاری 92% بود (69 بیمار). در ابتدای مطالعه، تفاوت معنی داری بین سه گروه از نظر مقادیر مربوط به شاخص های لیپیدی و لیپوپروتئین ها دیده نشد. پس از دوره مداخله، میزان تری گلیسرید پلاسما در گروه یک با گروه دو ( به ترتیب 7/5±3/138 درمقابل0/18±3/180 میلی گرم در دسی لیتر)(038/0= p ) تفاوت معنی داری وجود داشت. پس از دوره مداخله به مدت 12 هفته نیز تفاوت معنی داری بین سایر شاخص های لیپیدی و لیپوپروتئین های پلاسما در بین سه گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: بیشترین تأثیر اسیدهای چرب امگا-3 همراه با ویتامین e بر کاهش سطح تری گلیسرید پلاسما به عنوان یکی از مهم ترین اجزای متشکله سندرم متابولیک در بیماران دیابتی گروه 1 بود. تأثیرپذیری شاخص ها در طول مداخله ممکن است تحت تأثیر طول مدت ابتلا به دیابت باشد.